Heeft u zich ooit afgevraagd wat de afkortingen DOCG, DOC en IGT betekenen die op de Italiaanse flessen wijn staan, lees dan vooral verder! Tegen het einde van de 20e eeuw besloot Italië om wetten te maken die de kwaliteit en unieke eigenschappen van hun wijnen zou beschermen. Er werden strenge regels opgesteld die gevolgd moesten worden om zo een bepaald kwaliteitslabel te mogen ontvangen.
Wijnen in Italië hebben een eigen Italiaans kwaliteitslabel. Belangrijk om te weten is dat dit label enkel bedoeld is voor de oorsprong van de wijn en druiven. Een “lager” kwaliteitslabel kan een fantastische wijn zijn bedacht door het wijnhuis met verschillende druiven. Terwijl een DOCG wijn juist helemaal niet jouw smaak kan zijn. Laat je dus niet te veel beïnvloeden door het kwaliteitslabel en laat vooral de ervaring die jij hebt bij het drinken van een wijn een rol spelen in de keuze of jij een wijn wel of niet lekker vind.
Er zijn in totaal 4 verschillende kwaliteitslabels waar een Italiaanse wijn onder kan vallen.
Vino di Tavola (VdT) De term Vino di Tavola, letterlijk ‘tafelwijn’, is een verzamelnaam voor alle Italiaanse wijnen die geen oorsprongsbenaming zoals IGP, DOC of DOCG hebben. Dat wil overigens niet zeggen dat het om kwalitatief mindere wijn gaat. Soms neemt een producent alle geldende regels voor een van de volgende keurmerken niet in acht, maar maakt hij wel goddelijke wijn.
Indicazione Geografica Protetta (IGP) -
Indicatie van geografische oorsprong
Deze kwaliteitsaanduiding vind je vaak terug onder de verouderde noemer Indicazione Geografica Tipica (IGT). De classificatie is een soort tussencategorie bedoeld voor nieuwe wijnen. Het gaat om Italiaanse wijnen die nog niet in aanmerking komen voor een traditionele classificatie. De reden is dat de betreffende wijnboer bijvoorbeeld geen traditionele druiven gebruikt of bijzondere vinificatietechnieken toepast. De enige voorwaarde voor het IGP-keurmerk is dat de wijn uit een bepaald geografisch gebied komt. IGP-wijnen zijn vaak wijnen die om de een of andere reden niet in aanmerking komen voor een DOC. Dat zegt niet altijd iets over de kwaliteit: het kunnen prima wijnen zijn onder de IGP-kurk.
Denominazione di Origine Controllata (DOC) -
gecontroleerde herkomstbenaming
Een wijnboer die een DOC-vermelding op zijn etiket wil hebben, moet bij de Italiaanse Kamer van Koophandel het aantal wijngaarden en de opbrengst per hectare aan
geven. De controle op de op de DOC-certificatie is in handen van een overkoepelende consortium, de verantwoordelijke ministeriële instanties en de anti-fraude instellingen. Wijnen mogen pas een DOC-keurmerk dragen als ze aan bepaalde kwaliteitseisen voldoen. Wijnen met een DOC kwalificatie zijn kwaliteitswijnen die gecontroleerd zijn op oorsprong, productiezone en maximale druivenopbrengst per wijnstok per hectare met een maximale wijnopbrengst. Zo wordt er onder meer gelet op het percentage van bepaalde druivenvariëteiten en de geografische herkomst. Reden van deze controle is om overproductie tegen te gaan om zodoende de kwaliteit van de wijn optimaal te behouden.
Denominazione di Origine Controllata e Garantita (DOCG) -
gecontroleerde en gegarandeerde herkomstbenaming.
Nog een stapje hoger op de wijnladder is het DOCG-keurmerk. Het label DOCG is in 1980 ingevoerd. Dit is de allerhoogste kwaliteitsaanduiding die een wijn kan krijgen. Wijnen met een DOCG kwalificatie zijn uniek in hun soort en gegarandeerd van topkwaliteit.
De Italiaanse DOCG kwalificatie is gebonden aan de strengste wijnwetgeving in de wereld. Nergens anders zijn er zoveel eisen aan de de beoordeling van de wijn of is wetgeving daaromtrent zo streng. De DOCG wijn is t.o.v. de DOC verschillend doordat de wijn een “proeftijd” van 5 jaar moet doorlopen als DOC, voordat het de kwalificatie DOCG krijgt.
Testen die worden uitgevoerd zijn te onderscheiden in twee testen:
1) deze test vindt plaats tijdens de productiefase. Hierbij wordt de wijn dmv chemische analyses gecontroleerd
2) deze test vindt plaats na de rijping en botteling. De wijn wordt gekeurd op o.a. smaak, geur en kleuranalyses waarbij wordt gekeken of deze voldoen aan de karakteristieken van de wijn.
Er gelden dezelfde eisen als voor een DOC-wijn, maar verschil is dat de opbrengst per hectare bij het DOCG-predicaat lager is dan bij de DOC. Voordat de wijn wordt gebotteld, wordt hij op alle eisen streng gecontroleerd, om er zeker van te zijn dat de wijn in de fles met een DOCG-keurmerk ook echt aan alle voorwaarden voldoet.
De andere test wordt uitgevoerd nadat de wijn is gebotteld en gerijpt. Nu controleert men of de wijn de karakteristieken heeft ontwikkeld voor een DOCG-wijn.
UITBREIDING CLASSIFICATIE
in 1992 met een aantal begrippen die op het etiket worden weergegeven:
*Classico wordt gereserveerd voor wijnen die in het oudste gebied worden geproduceerd
*Riserva wordt toegekend aan wijnen die minstens één jaar langer hebben gerijpt dan voorgeschreven voor wijnen in hun categorie. Vermelding van het oogstjaar is verplicht.
*Superiore
is voor wijnen die minstens 1% meer alcohol hebben dan voorgeschreven en bovendien aan hogere kwaliteitseisen voldoen.