Kwaliteitslabels Italië

Italiaanse Wijnclassificaties: Wat Betekenen DOCG, DOC en IGT?

Heb je je ooit afgevraagd wat de afkortingen DOCG, DOC en IGT betekenen die op Italiaanse wijnflessen staan? Tegen het einde van de 20e eeuw besloot Italië om wetten in te voeren die de kwaliteit en unieke eigenschappen van hun wijnen moesten beschermen. Er werden strenge regels opgesteld die gevolgd moesten worden om een bepaald kwaliteitslabel te ontvangen.

Italiaanse wijnen hebben een eigen kwaliteitslabel, dat enkel bedoeld is voor de oorsprong van de wijn en druiven. Het is belangrijk te weten dat een "lager" kwaliteitslabel ook een fantastische wijn kan vertegenwoordigen, bedacht door het wijnhuis met verschillende druiven. Terwijl een DOCG-wijn misschien niet jouw smaak is. Laat je daarom niet te veel beïnvloeden door het kwaliteitslabel en laat vooral je eigen ervaring bij het drinken van een wijn een rol spelen bij je keuze.

Er zijn in totaal vier verschillende kwaliteitslabels waar een Italiaanse wijn onder kan vallen.

Vino di Tavola (VdT)

De term Vino di Tavola, letterlijk ‘tafelwijn’, is een verzamelnaam voor alle Italiaanse wijnen die geen oorsprongsbenaming zoals IGP, DOC of DOCG hebben. Dit betekent niet per se dat het om kwalitatief mindere wijn gaat. Soms negeert een producent alle geldende regels voor een van de volgende keurmerken, maar maakt hij wel uitzonderlijke wijn.

Indicazione Geografica Protetta (IGP)

Indicatie van geografische oorsprong

Deze kwaliteitsaanduiding vind je vaak terug onder de verouderde noemer Indicazione Geografica Tipica (IGT). De classificatie is een soort tussencategorie bedoeld voor nieuwe wijnen. Het gaat om Italiaanse wijnen die nog niet in aanmerking komen voor een traditionele classificatie. De reden kan zijn dat de wijnboer geen traditionele druiven gebruikt of bijzondere vinificatietechnieken toepast. De enige voorwaarde voor het IGP-keurmerk is dat de wijn uit een bepaald geografisch gebied komt. IGP-wijnen zijn vaak wijnen die om de een of andere reden niet in aanmerking komen voor een DOC, wat niet altijd iets zegt over de kwaliteit: het kunnen prima wijnen zijn.

Denominazione di Origine Controllata (DOC)

Gecontroleerde herkomstbenaming

Een wijnboer die een DOC-vermelding op zijn etiket wil hebben, moet bij de Italiaanse Kamer van Koophandel het aantal wijngaarden en de opbrengst per hectare aangeven. De controle op de DOC-certificatie is in handen van een overkoepelende consortium, de verantwoordelijke ministeriële instanties en de anti-fraude instellingen. Wijnen mogen pas een DOC-keurmerk dragen als ze aan bepaalde kwaliteitseisen voldoen. Wijnen met een DOC-kwalificatie zijn kwaliteitswijnen die gecontroleerd zijn op oorsprong, productiezone en maximale druivenopbrengst per wijnstok per hectare, met een maximale wijnopbrengst. Er wordt onder meer gelet op het percentage van bepaalde druivenvariëteiten en de geografische herkomst. Deze controle is bedoeld om overproductie tegen te gaan en zo de kwaliteit van de wijn optimaal te behouden.

Denominazione di Origine Controllata e Garantita (DOCG)

Gecontroleerde en gegarandeerde herkomstbenaming

Nog een stapje hoger op de wijnladder is het DOCG-keurmerk. Het label DOCG werd in 1980 ingevoerd en is de allerhoogste kwaliteitsaanduiding die een wijn kan krijgen. Wijnen met een DOCG-kwalificatie zijn uniek in hun soort en gegarandeerd van topkwaliteit. De Italiaanse DOCG-kwalificatie is gebonden aan de strengste wijnwetgeving ter wereld. Nergens anders zijn er zoveel eisen aan de beoordeling van wijn of is de wetgeving daaromtrent zo streng. De DOCG-wijn verschilt van de DOC doordat de wijn een "proeftijd" van vijf jaar moet doorlopen als DOC, voordat het de kwalificatie DOCG kan krijgen.

Testen van Wijnen

Bij de productie en classificatie van wijn zijn er verschillende testen die uitgevoerd worden om de kwaliteit te waarborgen. Deze testen kunnen worden ingedeeld in twee hoofdcategorieën:

Testen tijdens de Productiefase

1. Chemische Analyses: Tijdens de productiefase van de wijn worden chemische analyses uitgevoerd. Deze testen zijn essentieel om ervoor te zorgen dat de wijn voldoet aan de vereiste chemische samenstellingen en om onregelmatigheden vroegtijdig op te sporen.

Testen na Rijping en Botteling

2. Smaak, Geur en Kleuranalyses: Nadat de wijn gerijpt en gebotteld is, worden uitgebreidere testen uitgevoerd. Hierbij wordt de wijn beoordeeld op smaak, geur en kleur om te garanderen dat deze voldoet aan de karakteristieken van de wijnsoort. Deze fase is cruciaal om de uiteindelijke kwaliteit van de wijn te waarborgen.

   
   

DOCG Keurmerk en Eisen

Wijnen die het DOCG-keurmerk dragen, ondergaan strenge controles om te voldoen aan de hoge kwaliteitsnormen. Hoewel de eisen vergelijkbaar zijn met die voor een DOC-wijn, is het verschil dat de opbrengst per hectare bij het DOCG-predicaat lager moet zijn. Dit waarborgt een hogere kwaliteit en exclusiviteit van de wijn. Voordat de wijn gebotteld wordt, wordt hij aan alle eisen onderworpen, zodat het DOCG-keurmerk terecht verkregen wordt.

Uitbreiding van de Classificatie

In 1992 werd de wijnclassificatie uitgebreid met enkele termen die op het etiket kunnen worden weergegeven:

• Classico: Deze aanduiding is gereserveerd voor wijnen die in het oudste gebied geproduceerd worden. Dit duidt vaak op een wijn met een rijke traditie en historische waarden.

• Riserva: Dit predicaat wordt toegekend aan wijnen die ten minste één jaar langer gerijpt hebben dan de standaard voor hun categorie. Het oogstjaar moet vermeld worden, wat extra informatie biedt over de rijpingsperiode en mogelijke smaakontwikkeling.

• Superiore: Deze term is voor wijnen die minstens 1% meer alcohol bevatten dan voorgeschreven en aan hogere kwaliteitseisen voldoen. Dit duidt vaak op een intensere en complexere smaakervaring.

Deze classificaties helpen consumenten bij het kiezen van een wijn die voldoet aan hun persoonlijke voorkeuren en kwaliteitsverwachtingen.